Δευτέρα 25 Ιουνίου 2007, εφημερίδα 'Ελεύθερος Τύπος'
γράφει η Γιολάντα Τσιαμπόκαλου (η sadahzinia του Low Bap)
γράφει η Γιολάντα Τσιαμπόκαλου (η sadahzinia του Low Bap)
Κάτω στον τόπο της φυγής άμα τύχει και περάσεις
μπορεί να δεις πολλά που να θες να τα ξεχάσεις
αν συναντήσεις έναν τύπο που αλλιώτικος σου μοιάζει
μίλα του μπορεί λίγο ζωή να σε κεράσει.
Έχει στα χέρια το δικό του τ’ αμάξι
τρελό για μας γι’ αυτόν εντάξει
κάνει τράκα μπαταρίες κάν’ του λίγο αγάπη τράκα
μην τον λυπηθείς γιατί θα σε πάρει για μαλάκα.
Κι αν είσαι χρόνια σκυφτός και θες να φτάσεις ψηλά
αυτός περήφανος του φτάνουν τα ψιλά
κι αν μιλήσεις για τιμόνι μπροστά του όλο εφέ
πρόσεχε άνετα οδηγάει και κρατάει κι ένα καφέ.
Έχει οργώσει τις πλατείες του ανήκουν όλοι οι δρόμοι
κι αν θα σ’ ενοχλήσει ωραίος θα πει και μια συγγνώμη
δεν κορνάρει και μπροστά σου δε θ’ αράξει
και ποτέ δε βάζει ο Γιάννης γκόμενες στ’ αμάξι.
Εκεί βάζει την ψυχή του η ψυχή μας δε χωράει
τηνε βλέπει που πηγαίνει και από πίσω προχωράει
δεν πληρώνει εφορία τέλη κυκλοφορίας
δεν ξέρει απ’ αυτά ο άρχων της αδιαφορίας.
Πάρ’ του μια καλημέρα να σου πάει καλά η μέρα
κι αν σου βρωμησαν τα χνώτα και ζητάς αέρα
κανόνισε από τώρα που θα πας την Κυριακή
μπορεί να μην γυρίσεις αλλά αυτός θα `ναι εκεί.
Όταν κάτι παράξενο με πιάνει
δεν ‘ναι τυχαίο που συναντάω πάντα τον Γιάννη
κι απ’ της ζωής μου τα ψηλά με ξελαφρώνει
δώσ’ του θεέ μου να κρατάει για πάντα το τιμόνι.
Γιατί είναι τίμιος και βασίζεται σε σένα
φοβάσαι τη ζωή του και ψάχνεις τα κλεμμένα
ζητάει ό,τι του λείπει και λύπηση δε θέλει
ψυχή πιο κυριλέ και σώμα σε κουρέλι.
Αυτός τσέπη δεν έχει στο χέρι ό,τι έχει
ζητάς ό,τι δεν έχει και τσέπη που ν’ αντέχει
για reality show ωραίο θα ήτανε θέμα
θα τρέχαν οι φιλάνθρωποι να του χαρίσουν ψέμα.
Θα `βρισκε δουλειά λεφτά και μια ευκαιρία
φτάνει να συμμάζευε την τόση αδιαφορία
μην εκτεθούν οι ανθρώποι εδώ είναι τώρα Ευρώπη
για να χαθεί το αλλιώτικο υπάρχουν τώρα τρόποι.
Μα εσείς μωρέ γειτόνοι τώρα που θα `στε μόνοι
θα χάσετε για πάντα της ζωής σας το τιμόνι
μαζί κι οι αρχοντάδες κι όλοι οι χαρτογιακάδες
θα χάσουνε το νοήμα να βγάζουνε παράδες.
Και τότε η αδιαφορία σαν δίκαιη τιμωρία
θα πάρει μία θέση κι αυτή στην ιστορία
μαζί με την «Ηρώων» και την «Ελευθερίας»
θα φτιάξετε του Γιάννη μια πλατεία «Αδιαφορίας».
μπορεί να δεις πολλά που να θες να τα ξεχάσεις
αν συναντήσεις έναν τύπο που αλλιώτικος σου μοιάζει
μίλα του μπορεί λίγο ζωή να σε κεράσει.
Έχει στα χέρια το δικό του τ’ αμάξι
τρελό για μας γι’ αυτόν εντάξει
κάνει τράκα μπαταρίες κάν’ του λίγο αγάπη τράκα
μην τον λυπηθείς γιατί θα σε πάρει για μαλάκα.
Κι αν είσαι χρόνια σκυφτός και θες να φτάσεις ψηλά
αυτός περήφανος του φτάνουν τα ψιλά
κι αν μιλήσεις για τιμόνι μπροστά του όλο εφέ
πρόσεχε άνετα οδηγάει και κρατάει κι ένα καφέ.
Έχει οργώσει τις πλατείες του ανήκουν όλοι οι δρόμοι
κι αν θα σ’ ενοχλήσει ωραίος θα πει και μια συγγνώμη
δεν κορνάρει και μπροστά σου δε θ’ αράξει
και ποτέ δε βάζει ο Γιάννης γκόμενες στ’ αμάξι.
Εκεί βάζει την ψυχή του η ψυχή μας δε χωράει
τηνε βλέπει που πηγαίνει και από πίσω προχωράει
δεν πληρώνει εφορία τέλη κυκλοφορίας
δεν ξέρει απ’ αυτά ο άρχων της αδιαφορίας.
Πάρ’ του μια καλημέρα να σου πάει καλά η μέρα
κι αν σου βρωμησαν τα χνώτα και ζητάς αέρα
κανόνισε από τώρα που θα πας την Κυριακή
μπορεί να μην γυρίσεις αλλά αυτός θα `ναι εκεί.
Όταν κάτι παράξενο με πιάνει
δεν ‘ναι τυχαίο που συναντάω πάντα τον Γιάννη
κι απ’ της ζωής μου τα ψηλά με ξελαφρώνει
δώσ’ του θεέ μου να κρατάει για πάντα το τιμόνι.
Γιατί είναι τίμιος και βασίζεται σε σένα
φοβάσαι τη ζωή του και ψάχνεις τα κλεμμένα
ζητάει ό,τι του λείπει και λύπηση δε θέλει
ψυχή πιο κυριλέ και σώμα σε κουρέλι.
Αυτός τσέπη δεν έχει στο χέρι ό,τι έχει
ζητάς ό,τι δεν έχει και τσέπη που ν’ αντέχει
για reality show ωραίο θα ήτανε θέμα
θα τρέχαν οι φιλάνθρωποι να του χαρίσουν ψέμα.
Θα `βρισκε δουλειά λεφτά και μια ευκαιρία
φτάνει να συμμάζευε την τόση αδιαφορία
μην εκτεθούν οι ανθρώποι εδώ είναι τώρα Ευρώπη
για να χαθεί το αλλιώτικο υπάρχουν τώρα τρόποι.
Μα εσείς μωρέ γειτόνοι τώρα που θα `στε μόνοι
θα χάσετε για πάντα της ζωής σας το τιμόνι
μαζί κι οι αρχοντάδες κι όλοι οι χαρτογιακάδες
θα χάσουνε το νοήμα να βγάζουνε παράδες.
Και τότε η αδιαφορία σαν δίκαιη τιμωρία
θα πάρει μία θέση κι αυτή στην ιστορία
μαζί με την «Ηρώων» και την «Ελευθερίας»
θα φτιάξετε του Γιάννη μια πλατεία «Αδιαφορίας».
Γνώρισα κάποτε έναν Γιάννη που ήταν στον κόσμο του. Άνθρωπος της πόλης, δε λέω ... Είχε κάμποσα διαφορετικά αμάξια που φρόντιζε ολημερίς. Τα έπλενε, τα καθάριζε, τα έβαφε, τα φούλαρε με καύσιμα (ανάλογα το μοντέλο). Κάθε που τον συναντούσα είχε κι ένα καινούριο. Το οδηγούσε περήφανος κι ας μην πλήρωσε ποτέ τέλη κυκλοφορίας. Ευθαρσώς, έμπαινε πίσω απ' τα άλλα αμάξια και το πήγαινε στον δικό του ρυθμό δίχως να κορνάρει, ν' αγχώνεται, δίχως συνοδηγό με μίνι, δίχως ηχεία και εκκωφαντικές μουσικές παραφωνίες. Είχε οργώσει τις πλατείες και ήξερε τα στενά για να κόβει δρόμο. Σταματούσε για τους πεζούς αλλά αν υπήρχε άλλο εμπόδιο, συχνά περνούσε ακόμα κι από πάνω του. Δεν τον ένοιαζε τίποτα κι ήταν παντελώς απερίεργος. Μόνες έννοιες οι θέσεις πάρκινγκ, αν πέτυχε η φαναρτζοδουλειά που μόνος του είχε κάνει τσούκου - τσούκου, και αν θα γίνει τελικά πυρηνικός πόλεμος ή όχι. Βλέπεις, είχε ακούσει ότι με τα πυρηνικά αποφορτίζονται οι μπαταρίες. Άρα θα ήταν αδύνατον να οδηγήσει τα τηλεκατευθυνόμενα αυτοκινητάκια του. Γιατί τέτοια οδηγούσε στον κόσμο του. Κάποια μικρά με ρίγες στα πλάγια που είχε βάψει ολομόναχος με μπλάνκο κι άλλα πιο περίπλοκα με δυόμισι μέτρα καλώδιο να ενώνονται μ' ένα τηλεκοντρόλ. Τα οδηγούσε κάθε απόγευμα μ' έναν φραπέ στο χέρι στη μέση του δρόμου σαν να οδηγάει κανονικό αμάξι κι όταν σε γνώριζε στο δρόμο, έκανε τράκα μπαταρίες. Τίποτα άλλο. Δεν ξέρω αν είχε σμικρύνει κι άλλα πράγματα στην πόλη γύρω του. Όμως, κάποτε ήταν αλλιώς. Δούλευε μηχανικός σε μια μεγάλη αυτοκινητοβιομηχανία όταν ξαφνικά τον απέλυσαν - μαζί και άλλους. Ο Γιάννης την είδε έτσι. Έβαλε την ψυχούλα του μέσα σε τόσο δα αμαξάκι, εκείνη να πηγαίνει μπροστά κι αυτός να την οδηγά ξωπίσω. Το μοναδικό του μέλημα χωρούσε στο ένα χέρι. Δεν πονοκεφάλιασε για άλλο. Κι απ' τους ανθρώπους κουρασμένος ήτανε. Φίλοι στο Πέραμα του κολλήσανε το παρατσούκλι, Γιάννης ο αδιάφορος. Πάει καιρός που δε μένει εδώ μα οδηγάει ακόμα, το ξέρω.
Τέλος!!!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου