Μαμά γερνάω
Λίγο πριν κλείσει το μικρόφωνο η Τάνια Τσανακλίδου λεει:
Άλλο δε μπορώ τώρα θα σταματήσουμε λίγο... και βάζει τα κλάματα..
γιατί?
Τα ρούχα που δεν έμαθα να πλένω
τα βάζω στη σακούλα και σ' τα φέρνω.
Ρωτάς για την καριέρα μου
τη νύχτα και τη μέρα μου
κι εγώ να σου μιλάω καταφέρνω.
Και σκέφτομαι που πίνω κόκα-κόλα
για να 'ναι πάντα ίδια αλλάζουν όλα.
Κι ανοίγω το ψυγείο σου,
το "έλα" και το "αντίο" σου
ζητούσα στη ζωή μου πάνω απ' όλα.
Μαμά, πεινάω
μαμά, φοβάμαι
μαμά, γερνάω, μαμά.
Και τρέμω να 'μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς:
ωραία, νέα κι ατυχής.
Τα χρόνια που μεγάλωνες για μένα
να ξέρεις πως σου τα 'χω φυλαγμένα.
Και τέλειωσα με άριστα
αλλά δεν έχω ευχάριστα,
όλα στον κόσμο είναι γραμμένα.
Τριάντα καλοκαίρια και χειμώνες
τις άγριες σού φέρνω ανεμώνες.
Και κοίτα, ένα μυστήριο
του κόσμου το κριτήριο
πως μοιάζουμε μου λέει σαν δυο σταγόνες.
Μαμά, πεινάω
μαμά, φοβάμαι
μαμά, γερνάω, μαμά.
Και τρέμω να 'μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς:
ωραία, νέα κι ατυχής.
Η Ιστορία του...
Η Τάνια με τους δύο δημιουργούς είχαν συμφωνήσει να κάνουν ένα δίσκο. Τότε ακριβώς έτυχε να χάσει η Τάνια τη μαμά της...και τους είπε ότι δεν θέλει, δεν μπορεί, να την αφήσουν ήσυχη...εκτός κι αν μπορούν να της γράψουν ένα τραγούδι που να αποτυπώνει όλα εκείνα που δεν είπε ποτέ στη μάνα της όσο ζούσε...Το τραγούδι ξεκίνησε η Λίνα να το γράφει Χριστούγεννα, ένα βράδυ που δεν μπορούσε να κοιμηθεί και την έβγαλε στο μπαλκόνι με το κρύο...Σιγά -σιγά έγιναν και τα άλλα τραγούδια του δίσκου...ο Κραουνάκης έχει πει ότι αυτή ήταν απ' τις πιό δύσκολες "γέννες" του, η μελοποίηση της γυναικείας ψυχής. Την ημέρα της ηχογράφησης, έκλαψαν όλοι...η Τάνια, ο Σταμ, οι μουσικοί, οι ηοχλήπτες...όλοι εκτός απ' τη Λίνα που κρατούσε ανάποδα μία εφημερίδα και έκανε ότι διαβάζει...στο δίσκο ακούγεται δύο φορές, την κανονική και μία δεύτερη που την Τάνια την πήραν τα κλάματα και είπε "παιδιά ας σταματήσουμε για λίγο"...
τί άλλο? Υπάρχει και στο δίσκο απ' την παράσταση Κλασσική συνταγή της ομάδας Σπείρα-σπείρα..απ' την έξοχη νεαρή τραγουδίστρια Ηρώ Σαία, και όλη την ομάδα από πίσω της σε φωνητικά...Στις πρόβες λέει, είχαν κλάψει όλοι, και τα αγόρια της ομάδας...Και κάθε βράδυ έκλαιγε σχεδόν ολόκληρο το κοινό...τουλάχιστον όλες οι γυναίκες...
Φανταστείτε τώρα ότι μία απ' τις φορές που είδα την παράσταση είχα πάει μαζί με τη μάνα μου...κλαίγαμε μαζί...
Εμένα, δύο σημεία του τραγουδιού με σκοτώνουν: "Εγώ να σου μιλάω καταφέρνω"...θεωρώ ότι είναι δύσκολο για πολλές κόρες να μιλάνε στις μητέρες τους, για διαφορετικούς λόγους η κάθε μία...για μένα τουλάχιστον ξέρω ότι είναι έτσι...
Και "του κόσμου το κριτήριο, πώς μοιάζουμε λέει, σαν δυό σταγόνες"....
Και, αν μου επιτρέπετε να βγώ απ' το θέμα, πιστεύω ότι ένα άλλο τραγούδι που αποτυπώνει υπέροχα σχέση παιδιού με το γονιό του, συγκεκριμένα γιού με πατέρα, είναι το τραγούδι Φώτης του Φοίβου Δεληβοριά...υπέροχο τραγούδι...
Τέλος...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου