Ηλέια - 10 χρόνια μετά!

Αν και λίγο καθηστεριμένα... αλλά αξίζει να σημειωθεί!!! 

Η φωτιά απο φωτογραφία της Nasa!

"Αντωνία Ξυνού Στα 77 της χρόνια, η Σοφία Νικολοπούλου θέλησε να φτιάξει κόλλυβα για το μνημόσυνο του πατέρα της. Άναψε το “πετρογκάζ” στο δωματιάκι που χρησιμοποιούσε ως κουζινάκι και αποθήκη, έβαλε πάνω το σιτάρι και το άφησε να βράζει. Βγήκε έξω από το μικρό κτίσμα και πήγε στο κυρίως σπίτι για να φάει μαζί με την υπόλοιπη οικογένειά της μεσημεριανό. Το ημερολόγιο έδειχνε 24 Αυγούστου 2007
και μέχρι εκείνη την ώρα κανείς δεν φαντάστηκε πως μέσα σε μία ώρα, ο Νομός Ηλείας θα μετατρεπόταν σε μια πύρινη κόλαση που θα κατέκαιγε δάση και σπίτια, στέλνοντας στο θάνατο 36 ανθρώπους, ανάμεσά τους ανήλικα παιδιά.  Δέκα χρόνια μετά την τραγική πυρκαγιά, τίποτα δεν έχει ξεχαστεί: Οι εικόνες από τα απανθρακωμένα οχήματα στην άκρη επαρχιακών δρόμων, οι φλόγες που για χιλιόμετρα υψώνονταν μέτρα πάνω από τα πεύκα, τα μνήματα των ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους. Και μαζί με αυτά δεν θα ξεχαστούν ούτε οι δεκάδες παραλείψεις που είχαν σαν αποτέλεσμα αυτόν τον τραγικό απολογισμό...."

Δέκα χρόνια μετά οι μνήμες παραμένουν νωπές - Το καλοκαίρι του 2007 έλαβε μέρος στην Ελλάδα μία από τις μεγαλύτερες φυσικές καταστροφές στην σύγχρονη ιστορία της - 44 νεκροί και χιλιάδες στρέμματα στάχτη και αποκαΐδια

Δέκα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την ημέρα που η πολύπαθη Ηλεία και μαζί της ολόκληρη η Ελλάδα δεχόταν το μεγαλύτερο πλήγμα. Ένα πλήγμα που έμελε να είναι μοιραίο ακόμα και για την μετέπειτα πορεία της χώρας.

Δέκα χρόνια μετά, η φρίκη της πύρινης λαίλαπας που σάρωσε απ’ άκρη σ’ άκρη την Ηλεία συνεχίζει να στοιχειώνει το μυαλό όλων. Το ποιος ευθύνεται ίσως να έχει πλέον μικρή σημασία. 

Τέτοιες μέρες όμως, κάθε χρόνο, ο νους μας γυρνάει ξανά στο 2007, στη μαρτυρική Μάκιστο, την Αρτέμιδα, τη Ζαχάρω, τη Σαλμώνη, το Σαμικό, τη Βαρβάσαινα και φυσικά στο λίκνο του πολιτισμού, την Αρχαία Ολυμπία.

Στη σκέψη μας στριφογυρνούν οι σπαρακτικές φωνές από τους συγγενείς των νεκρών, στις δραματικές εκκλήσεις για βοήθεια, στα ζωντανά που έτρεχαν να ξεφύγουν από τον πύρινο εφιάλτη.

Ακόμα και δέκα χρόνια μετά οι πληγές παραμένουν ανοιχτές και δεν πρόκειται να κλείσουν ποτέ. Ο πόνος για τους συγγενείς των 44 νεκρών παραμένει ανείπωτος και όλοι ζητούν έστω και τώρα τη δικαίωση που θα απαλύνει τον πόνο τους.

Το χρονικό της καταστροφής

Ήταν 2:25 το μεσημέρι της Παρασκευής 24 Αυγούστου 2007. Η φονική πύρινη λαίλαπα αρχίζει το καταστροφικό της έργο και το ολοκληρώνει μέσα σε δέκα μέρες. Από τους 63 σε όλη την Ελλάδα οι 44 βρίσκουν τραγικό θάνατο στις πυρκαγιές της Ηλείας και οι 26 είναι μόνο από ένα χωριό. Ένα εκατομμύριο στρέμματα στάχτη και αποκαΐδια.

Η φωτιά εκδηλώθηκε τις μεσημεριανές ώρες της 24ης Αυγούστου, στη Ζαχάρω. Τα χωριά Γεράκι Αμαλιάδας, Κρέστενα, Γρύλλος, Ολυμπία, Καϊάφα, Νεοχώρι, Βρεστό, Καλλιθέα, Σαμικό, Πλατιάνα, Ζαχάρω, η Ανδρίτσαινα, η Κλινδία, το Μουζάκι, το Φανάρι , η Σαλμώνη, η Βαρβάσαινα, ο Πλάτανος, η Μάκιστος, η Αρτέμιδα και πλειάδα μικρότερων οικισμών παραδίνονται στη μανία της πυρκαγιάς.

Η πύρινες γλώσσες έφτασαν μέχρι τον χώρο της αρχαίας Ολυμπίας, θέτοντας σε άμεσο

κίνδυνο τον αρχαιολογικό θησαυρό της περιοχής. Η φωτιά κατέκαψε το περιβάλλον δάσος και απετράπη μόνο όταν συγκεντρώθηκε στον χώρο μεγάλη πυροσβεστική δύναμη. Η επέμβαση της πυροσβεστικής δεν πρόλαβε να αποτρέψει όμως καταστροφές στον Κρόνιο Λόφο, ο οποίος κάηκε σχεδόν ολοσχερώς.

Η μεγαλύτερη καταστροφή όμως αφορούσε το κόστος σε ανθρώπινες ζωές. Μέχρι την 26η Αυγούστου είχαν καταγραφεί 44 θάνατοι εκ των οποίων 26 στο ίδιο χωριό στην Αρτέμιδα.

Σήμερα, δέκα χρόνια μετά, η εικόνα των πυρόπληκτων περιοχών έχει αλλάξει. Τα σπίτια ξαναχτίστηκαν, οι λόφοι πρασίνισαν και η ζωή συνεχίζεται... Οι μνήμες όμως για όσους έζησαν εκείνες τις ημέρες, είναι ακόμα ζωντανές... σαν να μην πέρασε μια μέρα και η δοκιμαζόμενη Ηλεία ακόμα περιμένει βοήθεια από το κράτος.